муһәммәд йүсүп
аллаһ таала пәйғәмбиримиз һәзрити муһәммәд әләйһиссаламға хитаб қилип: «шәксизки, бу (қуран) саңа вә қәвмиңгә әлвәттә катта шәрәптур» дегән. өмәр ибни хәттаб рәзийәллаһу әнһудин ривайәт қилинидуки, пәйғәмбәр әләйһиссалам: «аллаһ бу қуран билән бир қәвмләрни көтүриду, йәнә бир қәвмләрни чүшүриду» дәп көрсәткән. бу һәдисниң мәниси шуки, қуран кәримниң аллаһ таала бәлгиләп бәргән һайатлиқ дәстури икәнликигә чин ишинип, униң көрсәтмилиригә әмәл қилған, уни тилавәт қилип ибадәт қилған кишиләр бу дунйада сәлтәнәткә вә әзизлиққа еришиду, ахирәттә болса йуқири мәртивилик җәннәтләргә лайиқ болиду. әмма гәрчә қуранни оқуп турсиму, униңға әмәл қилмайдиған, униң әхлақи билән әхлақланмиған кишиләрни аллаһ таала бу дунйада хар қилиду, ахирәттә азабқа дучар қилиду.
өлималардин бири мундақ дегән: «қуран кәримни аллаһ тааладин җибрил әкиливи, у пәриштиләрниң әң әвзилигә айланди. у муһәммәд әләйһиссаламға назил боливи, муһәммәд әләйһиссалам җими инсанийәтниң әң улуғи, пәйғәмбәрләрниң әң каттиси болди. у ислам үммитигә келивиди, ислам үммити барлиқ үммәтләрниң әвзилигә айланди. қуран кәрим рамизанда назил боливиди, рамизан ейи барлиқ айларниң улуғи болуп талланди».
аллаһ таала әрәбләрниң шәнини көтүрүшни вә уларни әзиз қилишни ирадә қиливиди, уларға өзлириниң ичидин муһәммәд әләйһиссаламни чиқарди, андин униңға аввал өз қәвмини, андин барлиқ инсанийәтни һәқ динға дәвәт қилиш вәзиписини тапшурди. әрәбләр муһәммәд әләйһиссаламниң сайисида милләт қатаридин орун алди вә уларниң тили «қуран кәрим»ниң тили болғанлиқтин, һәр милләт мусулманлири бу тилни өгинишкә башлиди. исламийәттин илгири җаһаләттә йашиған бу қалақ әрәбләр исламниң шарапити билән дунйадики милләтләргә үлгә болалайдиған вә уларға иман, ислам вә әхлақ өгитидиған үлгилик хәлққә айлинип қалди. әлвәттә бу аллаһ тааланиң катта пәзл _ кәрәми иди. һәқиқәтән муһәммәд әләйһиссалам сайисида әрәбләр дунйа хәлқигә иман, ихлас, гүзәл әхлақ җәһәттә устазлиқ мәртивисигә көтүрүлди вә барлиқ йахшилиқларда уларға үлгә болди .
дийанитим бу қуран,
итаитим бу қуран,
икки аләм мәңгүлүк,
саадитим бу қуран.
орун алған дилимда,
зикри даим тилимда,
һәмраһ болуп йенимда,
тилавитим бу қуран.
динимизниң дәстури,
җими әлниң тәқдири,
мөҗизиниң сәрхили,
камалитим бу қуран.
аллаһниң шанлиқ сөзи,
исламниң нурлуқ көзи,
һәқиқәтниң нәқ өзи,
адалитим бу қуран.
әлгә илим үгәткән,
наданлиқни түгәткән,
етиқадни түзәткән,
сақапитим бу қуран.
чоң мөҗизә йаратқан,
илим-һекмәт таратқан,
әлни аңа қаратқан,
лайақитим бу қуран.
башлап гүзәл һайатқа,
иман билән маматқа,
ахирәттә ниҗатқа,
капалитим бу қуран.
ләвзи әҗәпму чаққан,
тилға һәсәлдәк йаққан,
зикри һәр җайда аққан,
һалавитим бу қуран.
мениң көңүл байлиқим,
чимәнзарлиқ йайлиқим,
һәммидин чирайлиқим,
қанаитим бу қуран.
кечә йиғлап рәббимгә,
сәвр әйләп дәрдимгә,
шипа болуп қәлбимгә,
ибадитим бу қуран.
һәқ, адаләт йолумда,
қоралимдур қолумда,
нурлар чечип бойумда,
маһаритим бу қуран.
йетиш үчүн мәқсәткә,
көңүлдики һәсрәткә,
келип бирлик қамәткә,
сийаситим бу қуран.
тәрбийәләп өстүргән,
шәрипимни көтүргән,
шақавәтни кәттүргән,
инайитим бу қуран.
ғурбәтчилик көргәндә,
ғәмкин хийал сүргәндә,
сәргәндар боп йүргәндә,
карамитим бу қуран.
қәләм сәһвән йазғанда,
дүшмән тозақ қазғанда,
мән йолумдин азғанда,
һидайитим бу қуран.
бәхт мәндин қачқанда,
йилан көзин ачқанда,
зәһирини чачқанда,
саламитим бу қуран.
дәврим бир күн йатқанда,
мән қайғуға патқанда,
бешим ғәмдин қатқанда,
параситим бу қуан.
әлйуртида кәзгәндә,
ғериплиқни сәзгәндә,
дилни әләм әзгәндә,
садақитим бу қуран.
ағриқ-силақ йәткәндә,
тәндин мағдур кәткәндә,
җанни бозәк әткәндә,
бараитим бу қуран.
адаләттин сорғанға,
һәқкә тәшна болғанға,
йол тапалмай турғанға,
ишаритим бу қуран.
көтүргүчи шәнимни,
йейип әлгә намимни,
сақлап чин иманимни,
инавитим бу қуран.
қабил келип җаһанға,
йетип бир күн нишанға,
мән қеништа арманға,
җасаритим бу қуран.
мүшкүлләрни йеңишта,
зәпәр қучуп меңишта,
һәқ ризасин елишта,
шиҗаитим бу қуран.
чин мөминлик мәйданда,
қайтмай туруп һәранда,
бир күн зәпәр қучқанда,
аламитим бу қуран.
байан әйләп әрзимни,
ада қилип пәрзимни,
тамамлашта қәрзимни,
аманитим бу қуран.
ләһәд ичрә сүргәндә,
мункир, нәкир киргәндә,
аңа җавап бәргәндә,
шаһадитим бу қуран.
мәһшәргаһқа барғанда,
рәббим һесаб алғанда,
мән чарисиз қалғанда,
шапаитим бу қуран.
муһәммәдниң чин сөзи,
қәлиминиң бир изи,
шундақ дәп қалди өзи,
шарапитим бу қуран.
1991- йил 15-ийон
қаһирә--- мисир
